Minik Cariye Sessiz Bir Hayat İstiyor

Bir ters harem romanında yardımcı karakterdim. İmparatorun ilgisini çeken genç bir cariye olarak, erkek cariyeler birleşip imparatoru vatana ihanetten öldürdüler. Neyse ki ben imparatorluk sarayına girdikten hemen sonra oldu. Saraydakiler bana karşı karşı cephe alsalar da nefret etmiyorlar. “Geride kalıp olanları sadece izlemeliyim.” İmparatorun beni sevmesine ne ihtiyacım ne de istediğim var. Erkek başrol olan cariyeler temkinliydiler ama iletişim kurabiliyorduk. “Bu gece odama gel, sana masal okuyacağım!” “Tamam, ağlama. Vereceğim.” Neden herkes bana karşı bu kadar yumuşak? Ayrıca çok utanç verici! “…İstemiyor musun?” Duygusuz biri değilimdir ama bu dünyada sanki sevimliymişim gibi olan bakışlar çok rahatsız edici.
 
Gafeland : https://discord.com/invite/hfhBEnxhWr