Bir romanda kötü bir kadının kızı olarak doğdum. Annemin doğduğunda zaten onun kötü işlerine maruz kaldığı ve kuleye hapsedildi ve yakında ana karakterlerinin elinde sefil bir ölümle karşı karşıya kalacağını. Öldüğü ana kadar hala eski kocasını arayan anneme baktım ve ellerini tuttum. Küçük elim annemin kaba eline dolandı ve sıcaklığıyla dolu gözleri bana döndü. “Anlıyorum anne.” “….” “Artık acı çekme, iyi uyu.” Gelmeyecek olan babamı bekleme. Sözleriimle annemin görüşün yaşlar düştü ve çok büyük huzurların içine daldı. Romanın “Kötü Kadın” artık öldüne göre kızı, yarın gece insanlar tarafından öldürülerek öldürüleceğim. Ve romanın ikinci bölümü başlayacak. Ana karakterlerin kızının mutluluk dolu macerasına başladığı sıcacık bir roman. Ama ölmek istemediğim ve hikayenin bu şekilde akmasına izin vermeye hiç niyetim yoktu. “Kötü olmak sorun değil.” Roman’ın ikinci bölümünü tamamen yeniden yazmaya karar verdim çünkü bu her an ölebilecek bir hayat. Daha Fazla Göster
Yorumlar