Okuduğum bir romanın dünyasına geldim ve sefil bir yaşam için bilinmeyen bir ekstra oldum. Bir zorbaya dönüşen çılgın bir tımarhane kaçkını için terbiye mi öğretmek? Görgü mü, kıçım! Hızlı düşünmek benim tek hayatta kalma yolumdu. Bu zalimle böyle trajik bir ilişkinin olmasını önlemek için her şeyi denedim. Onu tekmeledim, yumrukladım ve çığlık attım ama sonunda yine kaybettim. Aslında, bazen beklenmedik şekilde uysal oluyor ve hatta bana “Beni anlayan ilk kişi sensin” dedi. Erkek başrolün kişiliği tuhaf. *** “Her neyse, bunu bir kadına yapmamalısın.” “Kesintisiz öpüşmek doğru değil mi?” “Hayır! Onun izni olmadan birini öpemezsin demek istedim.” Biraz rahatsız olan Croft, ona yaklaşırken yaramaz bir sırıttı. Rivi’nin göz hizasına eğilerek yumuşak bir sesle parıldayan kırmızı gözlerle sordu, “Yani bana izin verirsen bir sorun olmadığını mı söylüyorsun?” Söylediklerini duyduktan sonra, Rivier’in kalbi endişe içinde çarptı. Elini çekiştirerek, kolunu yay gibi uzatmadan önce dirseğini olabildiğince çekerek sıkıca tuttu. Bam! Rivier, Croft’un karnına doğru bir şekilde vurdu. Bekle, neden bu kadar sert bir yumru var ?!
Bu seri İreneScans tarafından yapılmıştır.
Yorumlar