Bir gün, babası ona köle bir çocuk verdi. Güzel yüzü onu savaş alanından kurtardığını söyledi. “Kalbine kazınmış bir mühür var. Bu kolyeye sahip olduğun süre boyunca, sana itaatsizlik edemeyecek. Yani ona bir şey emredilebilir.” “Otur”. Kızın ne borcunu duyduktan sonra çocuk epeyce gaddarca baktı. “Ah, ona daha çok bir köpek gibi mi geçiyorum?” Baba kolyesini sıktığı gibi, çocuk dizlerinin üzerine çöktü. “Sahip” delicesine gülümserken, ürkütücü bakışlarını aydınlatan kırmızı gözlerini parladı. O, zifiri gecenin en karanlığıydı. Bu dünyanın müstakbel yüce büyücüsü ve bölüm sonu canavarı. “Eh, sırtında bir tek sen kaldın, sahiplendin.” Ve sonra, yirmi iki yaşında büyünün ustası olarak ilerleyen ve kulesinin tüm ailesini öldürerek intikamını aldı. “Yaşamak mı istiyorsun? O zaman otur, sahip.” Ürkünç kırmızı gözler ona çevrildi. Neden bana böyle bir içerik?! Ona düzgün davranmak için geldiğimi yaptım! Daha Fazla Göster
Yorumlar